မ ရဲ့ မောင် -- စဆုံး

     `အငယ်လေး အိမ်မှာရှိလားဟေ့ အန်တီတို့အိမ်ခဏလာခဲ့ပါဦးကွယ်´
`ရှိတယ် အန်တီအေး လာပီ လာပီ´
 ခြေရင်းအိမ်မှ အန်တီအေးခေါ်သံကြောင့် ဖတ်လက်စစာအုပ်ကိုအသာချထားရင်း အသံပြန်ပေးကာ အန်တီအေးအိမ်ဖက်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
 `အန်တီအေး ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ´
`ဪ.အေးဒီမှာကွယ်မင့်တူလေးက ဒန်းစီးချင်တယ်ဆိုပြီးမှောင့်နေလို့ အဲဒါဒန်းလေးဆင်ပေးလိုက်ပါဦးကွယ်´
 `ဪ.ရတယ်လေ ဘယ်နားဆင်ပေးရမှာလဲ´
 `ဒီသစ်ပင်လေးမှာပဲ ဆင်ပေးလိုက်ပါ ငယ်လေးရယ် အားနာလိုက်တာ´
 `ရပါတယ်ဗျာ ဒီလူနဲ့ဒီလူပြောစရာမလိုပါဘူးဗျ´
`သူ့အမေ ဈေးသွားနေတုန်းဆိုတော့ ညစ်ချင်တာဟေ့ ငါမှာလည်းတစ်နေ့တစ်နေ့ သူတို့ဒဏ်တွေပဲခံနေရတယ်´
 `ဟေ့ ကောင်းကောင်း လာလေ ဦးငယ် ဒန်းဆင်ပေးမယ် လာ´

အငယ်လေးလည်း ၃နှစ်အရွယ်ကလေးလက်ကိုဆွဲပြီး ဒန်းဆင်ရမည့်သစ်ပင်ဆီခေါ်ခဲ့လေသည်။
 `လာ ဒီနားမှာစီးမလား´
 `ဟုတ် ဦးငယ် သားကို ဒန်းလှလှလေးလုပ်ပေးနော်´
 `လုပ်ပေးမှာပေါ့ကွ လှလှလေးဖြစ်အောင်ဆင်ပေးမယ်နော်´

 အငယ်လေးလည်း သစ်ကိုင်းတောင့်တောင့်တစ်ကိုင်းကိုရှာပြီး ကြိုးချည်ကာ ဒန်းဆင်ပေးနေလိုက်သည်။ `အငယ်လေး ကောင်းကောင်းကိုခဏလောက်ကြည့်ထားပေးဦးနော် တီအေး ရေချိုုးမလို့´
 `ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် လုပ်စရာရှိတာသာလုပ်ပါ´
 ကျောပေးကာ ထွက်သွားသောအန်တီအေးဆိုတဲ့ဒေါ်သိင်္ဂီအေး၏ နောက်ပိုင်းအလှကို အငယ်လေးငေးကြည့်နေမိသည်။သိင်္ဂီအေးနဲ့ကောင်းကောင်းရဲ့အမေ သိင်္ဂီဝင်းကညီအမတွေ။
၂နှစ်ကြီး၂နှစ်ငယ်တွေပါ။အန်တီအေးလို့ရိုသေသမှု့နဲ့သာခေါ်တာ အသက်က ၃၅ ဝန်းကျင်လောက်ပဲရှိဦးမယ်။အပျိုကြီး သိင်္ဂီအေးက အိမ်မှာအိမ်မှု့ကိစ္စလုပ်ရင်း ကလေးထိန်းပေါ့။ဒေါ်သိင်္ဂီဝင်းတို့လင်မယားကတော့ ဈေးထဲမှာ အထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားတော့ နေ့လည်နေခင်းဆိုအိမ်မကပ်နိုင်ပါဘူး။ညပိုင်းလောက်ပဲအိမ်မှာရှိတယ်။အငယ်လေးတို့အွမှာကလည်း အငယ်ဆုံးနဲ့အအားဆုံးက အငယ်လေး။နေ့ခင်းပိုင်းတွေမှာနေပူတာကြောင့်အပြင်မထွက်ချင်တော့ စာအုပ်လေးဖတ်လိုက် ကောင်းကောင်းလေးကိုကူထိန်းလီုက်နဲ့ပေါ့။အခုလည်းကောင်းကောင်းလေးကို ဒန်းလွှဲပေးနေရင်း ရေချိုးနေတဲ့အန်တီအေးဆီကို လှမ်းကြည့်နေမိတယ်။သူတို့နဲ့သိင်္ဂီအေးရေချိုးနေတဲ့ရေချိုးကန်က ဝါးတစ်ရိုက်လောက်ပဲရှိတာလေ။
                        ချေးတွန်းလိုက် ရေခပ်ချိုးလိုက်လုပ်နေတဲ့ သိင်္ဂီအေးရဲ့ရေဆိုအလှဟာ ကရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်နဲ့ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိလှတယ်။ရေချိုးနေတဲ့သိင်္ဂီအေးက သူတို့ဖက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်လို့အကြည့်ချင်းတွေတောင်ဆုံသွားတယ်။အငယ်လေးလည်း ကပျာကယာပင် မျက်နှာလွှဲပီးကောင်းကောင်းလေးကိုပဲ အာရုံစိုက်ပီးထိန်းနေချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ရတယ်။
                       ခဏနေတော့ ကောင်းကောင်း ကဒန်းစီးရင်းအိပ်ချင်တယ်ပြောလို့အငယ်လေးလည်းပွေ့ချီလိုက်ပီး လှုပ်သိပ်လိုက်တာ ခဏလေးမှာပဲအိပ်ပျော်သွားရှာတယ်။ရေချိုးသနပ်ခါးလိမ်းပီးထွက်လာတဲ့အန်တီအေးဟာ တစ်ကိုယ်လုံးကိုမွှေးကြိုင်နေပါတယ်။
                       `ဟယ် ကောင်းကောင်းလေးက အိပ်ပျော်သွားတာလား´ `ဟုတ်တယ် အန်တီအေး ဒန်းစီးပီးတော့အိပ်ချင်တယ်ဆိုလို့ ကျနော်ပွေ့လှုပ်ပီးသိပ်လိုက်တာ အိပ်ပျော်သွားတယ်´ `အို ငယ်လေးရယ်အားနာလိုက်တာကွယ် ပေး ပေး ကလေးကိုအန်တီအေးကိုပေး အိမ်ထဲသွားသိပ်လိုက်မယ်´ပွေ့ထားသော ကောင်းကောင်းလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြန့်ရင်းပွေ့ချီရန်ပြင်နေတဲ့ အန်တီအေးလက်ထဲကိုပြောင်းပေးလိုက်တဲ့အခါမှာ အန်တီအေးရဲ့ ရင်သားအိအိတွေကို အငယ်လေးရဲ့လက်တွေနဲ့ဖိမိကပ်မိသွားပါတယ်။အန်တီအေးကတော့မသိသလိုပင် ကလေးကိုချီပြီးအိမ်ထဲကိုသွားသိပ်နေလေရဲ့။အငယ်လေး့မှာသာ အိမ်မြှောင်ဥကိုင်ပီး လက်တုန်သလို ရင်သားအိအိကြီးတွေကို ထိမိလိုက်ရတဲ့အတွက်တစ်ကိုယ်လုံးကိုတုန်နေပါတော့တယ်။အိမ်ထဲကပြန်ထွက်လာတဲ့အန်တီအေးကတော့ ပုံမှန်ပဲ။
                      `ငယ်လေး လက်ဖက်စားမလား အန်တီအေး သုတ်ကျွေးမယ်´ `ကောင်းတာပ ကျနော်လည်းအန်တီအေးလက်ရာကိုစားချင်နေတာ အဟဲ´ `အာ့ဆို လာအိမ်ထဲသွားရအောင်´ရှေ့မှလျှောက်သွားတဲ့ အန်တီအေးရဲ့တင်ပဆုံအိအိကြီးတွေကို နောက်ကကြည့်ပစ်မှားရင်းအိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။အငယ်လေးကတော့အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင်နေခဲ့ပြီး အန်တီအေးကမီးဖိုချောင်ဝင်ကာလက်ဖက်သုတ်နေတယ်။တအောင့်ကြာတော့ လက်ဖက်ပန်းကန်လေးကိုင်ထွက်လာပြီး စားပွဲပေါ်ပန်းကန်ငုံ့တင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ နည်းနည်းလေးဟိုက်သွားတဲ့ ရင်ဘတ်ကြားကိုအငယ်ေ့လးရဲ့ အကြည့်တွေကအော်တို ရောက်သွားတယ်။လည်ပင်းပေါက်အနည်းငယ်ကျယ်တဲ့ အင်္ကျီဆိုတော့ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် အငယ်လေး စိတ်ကြွလာသည်။ စားနေတဲ့ လက်ဖက်သုတ်အရသာ ဘယ်လိုမှပင်မခံစားရတော့။အောက်ကကောင်က ပုဆိုးအောက်မှရုန်းနေပြီ။အတွင်းခံမဝတ်တတ်တဲ့ကောင်ဆိုတော့ ပေါင်လေးနဲ့ညှပ်ပီးထိန်းထားရတယ်။
                             `အန်တီအေး ကျနော်ပြန်တော့မယ် ´ `ဟင် လက်ဖက်သုတ်တွေစားဦးလေ ဒီမှာကျန်နေသေးတာကို´ `အင်း ကြိုက်လို့သာ စားနေတာ ဗိုက်နဲ့ကမတည့်ချင်ဘူး ခုဗိုက်နည်းနည်းနာလာလို့´ `ဪ ဒါဆိုလည်း ပြန်နားလိုက်ဦး´ အငယ်လေးလည်း ခပ်သွက်သွက်ထလာပြီး အိမ်ဖက်အမြန်ကူးလာခဲ့တယ်။အိမ်ရောက်တော့မှအခန်းထဲဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲအိပ်ပြီး အန်တီအေးရဲ့ ရင်တွေတင်တွေကိုမြင်ယောင်ရင်း ဂွင်းထုလိုက်သည်။ __________+___________+____________
                           `ဪ ဒီကောင်လေးကတော့ ဗိုက်နာတာနဲ့ပဲ ph တောင်မေ့နေခဲ့တယ် သွားပေးလိုက်ဦးမှတော်ကြာဗိုက်နာနာနဲ့လာယူနေရမှ ပိုဆိုးနေမယ်´ အတွေးတွေနဲ့ဒေါ်သိင်္ဂီအေး အငယ်လေး phကိုကောက်ယူပြီး အငယ်လေးအိမ်ဖက်ထွက်လာခဲ့တယ်။အိမ်ထဲရောက်တော့ အငယ်လေးကိုမတွေ့ရ။အခန်းထဲဝင်အိပ်နေတယ်ထင်ပ။အတွေးနဲ့ အမြဲဝင်ထွက်နေတဲ့အိမ်ဖြစ်တာကြောင့် အငယ်လေးအခန်းဆီတန်းသွားကာ အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လျုက်ရာ `အို ´ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ပထမ လန့်သွားပြီးနောက်ရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်ကာ ရင်ထဲမှာမောနသည်။မျက်လုံးတွေပိတ်ထားတဲ့အငယ်လေးပါးစပ်မှ `အား တီအေးရယ် အိုးးးးး´ ကိုယ့်နာမည်ကိုပါကြားလိုက်ရတဲ့အတွက် ရှက်သလိုလိုရင်ခုန်မိသလိုလိုဖြင့် ခံစားချက်ပေါင်းစုံရောထွေးနေသည်။ `ဟင် အန်တီအေး ဟာ´ မိမိရောက်နေတာကိုအငယ်လေးမြင်သွားသဖြင့် ပုဆိုးနဲ့သူ့အောက်ပိုင်းကိုဖုံးနေသည်။ဒီတော့မှာအသိပြန်ဝင်လာပြီး `အငယ်လေး ဒီမှာ မင့်ph ကျန်နေခဲ့လို့လာပေးတာ´ အခန်းပေါက်ဝကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲ ph ကိုချထားခဲ့ပီးသိင်္ဂီအေး အပြေးပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
                          ရှက်လိုက်တာကွယ် ရှက်လိုက်တာ။အိမ်ရောက်သည်ထိကို ရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်ကာ ရင်ထဲမှာမောနေသလိုမျိုးခံစားနေရသည်။ကောင်စုတ်လေး ဗိုက်နာတယ်ဆိုလို့အဟုတ်မှတ်နေတယ် ခုတော့ သူက သူက ဟွန်း။သိင်္ဂီအေးတစ်ယောက် အငယ်လေးအထက်အောက်စုန်ဆန်ပီးလုပ်နေတဲ့အဖြစ်အပျက်ကမျက်လုံးထဲတွင်မြင်ယောင်နေတော့သည်။ ____________+______+_______________
                         အငယ်လေး လည်းနောက်တစ်ရက် နေ့လည်ပိုင်း အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတယ်။စာဖတ်ရတာလည်းကြာတော့ပျင်းလာသည်။ခါတိုင်းဆိုရင်တော့ ဒီချိနိဆို ကောင်းကောင်း လေးကိုထိန်းပေးရင်းအပျင်းပြေလှသည်။ဒီနေ့တော့ အဲ့အိမ်ဖက်ကို သွားချင်လှသော်လည်းမသွားရဲ။မနေ့ကအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရှက်လည်းရှက်သလိုအားလညိးနာမိသည်။အန်တီအေးကို နာမည်ပါထွက်သွားသည်အထိကိုဖီးတက်သွားမိတယ်လေ။တွေးနေတုန်းမှာပဲ `ဦးငယ် ဦးငယ်ရေ´ကောင်းကောင်း လေးရဲ့မပီကလာပီကလာချစ်စရာအသံလေးက လူနဲ့အတူပင်အိမ်ထဲဝင်လာသည်။
                         `ဟာ ကောင်းကောင်းပါလား ကလေး မင်းတစ်ယောက်တည်းလာတာပလေ´ `တီတီအေး လိုက်ပို့တာ တူက ဟိုနားကနေကြန်တွားတာ´ မပီကလာဖြင့် အန်တီအေးအိမ်အဝမှလှည့်ပြန်သွားတယ်ဆိုပီးအိမ်ပေါက်ဝကို လက်ညိုးလေးထိုးထိုးပြီးပြောနေရှာတယ်။အိမ်ထဲမှာဟိုပြေးလိုက်ဒီပြေးလိုက်နဲ့ဆော့ပါလေရော့။သူ့ကိုလိုက်ထိန်း့နေရင်းတောင်ကိုယ်ပါမောလာတယ်။အတော်လေးကြာတော့ ကလေးလည်းမောလာပုံရတယ်။ရင်ခွင်ကြားအတင်းတိုးဝင်ထိုင်ပြီးမျက်လုံးတွေကစင်းနေတယ်။
                         `ဦးငယ် သားကိုချီပါ့လား´ `ဪ..အေးချီမှာပေါ့ကွ ´ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့ကောင်းကောင်း လေးကိုပွေ့ချီပြီမတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ သူ့အကြိုက်ပွေ့လှုပ်ပီးပေးလိုက်တယ်။မကြာပါဘူး အိပ်ပျော်သွားတယ်။ဒီကလေးကိုချစ်တာက အဲ့ဒါလေးတွေလည်းပါတယ်
                          သူအိပ်ချင်ပီဆိုတခြားကလေးတွေလိုမညစ်ဘူး။ဒီလိုလေးလှုပ်ပေးခိုင်းတာပဲရှိတယ်။ကောင်းကောင်း လေးအိပ်သွားတော့အငယ်လေးလည်းရှက်တာတွေအားနာတာတွေကိုဘေးချိတ်ကာ တီအေးအိမ်ကိုလှမ်းလာခဲ့တယ်။လာချင်တာက တစ်ပိုင်းကိုသေလို့ အကြောင်းပြချက်မရှိလို့သာ မျက်နှာပြောင်တိုက်မဝင်ရဲတာ။ရှက်တာတွေထက်အားနာသလိုဖြစ်နေမိသောစိတ်ကကြီးစိုးနေခြင်းကြာင့်လည်းဖြစ်မည်။ဒေါ်သိင်္ဂီအေး ဆိုတဲ့အကိတ်မကြီးကိုမြင်တွေ့ချင်စိတ်က ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ။ခုတော့ ကောင်းကောင်း လေးကိုကျေးဇူးတင်ရမည်။သူ့ကြောင့်အကြောင်းပြချက်ရသွားတာကိုး။
                           အိပ်ပျော်သွားသော ကလေးကိုချီရင်း အန်တီအေး အိမ်ဖက်ကိုခြေဦးလှည့်လိုက်မိသည်။အိမ်ပေါက်ဝရောက်နေသည့်တိုင် အန်တီအေးကိုလှမ်းအော်ခေါ်ရမည်ကို မဝံ့မရဲဖြစ်နေဖြင့်အိမ်ထဲသို့ဝင်ကာအန်တီအေး အခန်းဖက်ကို ကောင်းကောင်း လေးကိုပွေ့ချီရင်းလှမ်းသွားလိုက်သည်။အန်တီအေးအခန်းတံခါးပိတ်မထားတာကြောင့် ကလေးကိုဝင်သိပ်ပေးထားခဲ့မယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ အခန်းတံခါးရှေ့တည့်တည့်ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ တံခါးဝကိုကျောပေးကာ ထဘီရင်လျားနဲ့သနပ်ခါးသွေးနေသော အန်တီအေးရဲ့နောက်ကျောအလှနဲ့အတူ ကျောက်ပြင်ပေါ်သနပ်ခါးတုံးလေးတင်ပြီးသွေးလိုက်တိုင်းလှုပ်ရမ်းနေတဲ့တင်ပါးအိအိတွေဟာ အသက်ရှူမှားစေရုံမက တဏှာစိတ်တွေကိုပင်ထန်သွားစေသည်။ကြည့်ကောင်းတာနဲ့ အသံမပေးမိပဲငေးကြည့်နေလိုက်မိသည်။
                             သနပ်ခါးသွေးပြီးနောက် ထဘီရင်လျားကိုပြန်ပြင်ပြီးဝတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ သူမရဲ့ရှေ့တွင်ရှိနေတဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲမှတစ်ဆင့် ရင်သားဖွေးဖွေးတွေကိုလှစ်ဟပြလိုက်သလိုပင်မြင်တွေ့လိုက်လေသည်။အငယ်လေးမြင်တွေ့သလိုပင် သူမလည်းမှန်ထဲမှကလေးချီထားသော အငယ်လေးကိုမြင်သွားလေသည်။တွေ့သွားတာနဲ့ပြာပြာသလဲပင်
`ကောင်းကောင်း လေးကအိပ်ပျော်သွားတာကိုး ပေး ပေး ကလေးကို´
 `ဟုတ်ပ ကလေးအိပ်သွားတာနဲ့ လာသိပ်တာ´
အငယ်လေးလည်း ခိုးကြည့်နေတုန်းမှ
ာ အန်တီအေးနဲ့ပက်ပင်းတိုးသွားတာကြောင့်
တောင်စဉ်ရေမရစကားတွေတတွတ်တွတ်ပြောကာ
ကလေးကိုအန်တီအေးဆီသို့ကူးပြောင်းအပေးမှာတော့
ထဘီရင်လျားထားတဲ့ အန်တီအေးရဲ့ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ထိရုံမက
 လက်မှာဝတ်ထားတဲ့ ဖန်စီလက်ပတ်ရဲ့အချွန်ချိတ်နဲ့ထဘီညှိပြီးပါလာတာကြောင့်
ထဘီစကိုဆွဲချွတ်သလိုဖြစ်သွားကာထဘီကပြေလျော့ကျသွားသည်။သို့ပေမဲ့
 အန်တီအေးဟာ အမြန်ထိုင်ချလိုက်တာကြောင့် ကွင်းလုံးလိုက်တော့မကျွတ်သွားပေမဲ့ အပေါ်ပိုင်းရင်သားဖွေးဖွေးတွေကိုတော့အသေအချာပင်မြင်လိုက်ရပြန်သည်။
                               `ဟာ အန်တီအေး ဆောရီး ဆောရီး ရလား ပေး ပေး ကောင်းကောင်း ကိုကျနော့်ဆီပေး ဘယ်နားသိပ်မှာလဲ ပြော ကျနော်သိပ်လိုက်တော့မယ်´ ထဘီပြေရက်ကြီးဖြစ်နေတာကြောင့် ဘာမှမပြောဘဲကလေးကို အငယ်လေးဆီပြန်ပေးလိုက်သည်။အငယ်လေးက ဒီတစ်ခါမှာတော့ နို့တွေကိုတမင်ပင်ထိကပ်လိုက်ရင်း ကလေးကိုလွှဲပြောင်းယူလိုက်သည်။ကလေးကို အန်တီအေးအိပ်ယာထက်တွင် သိပ်ပေးလိုက်သည်။အငယ်လေးစိတ်ထဲမှာ ဟိုနေ့ကအဖြစ်အပျက်ကြောင့်ရှက်တာတွေဘာတွေမရှိတော့။ခဏလေးအတွင်းမှာနှစ်ခါတိတိ ရှင်းလင်းစွာမြင်လိုက်ရတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကိုသာ စိတ်ထဲစွဲနေတော့သည်။
                                    အန်တီအေးကတော့ရှက်လို့ထင်ရဲ့။နဂိုကပင်အသားဖွေးတဲ့သူဆိုတော့မျက်နှာလေးကရဲနေရှာတယ်။ဪ တကယ်အပျိုရိုင်းလေးလိုပင် ရှက်သွေးဖြာနေသော သိင်္ဂီအေးကိုဖက်နမ်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေက အငယ်လေးရင်ထဲဖြစ်ပေါ်နေသည်။ဒါပေမဲ့ အဲလိုလုပ်လိုက်ရင်လည်း သူမစိတ်ဆိုးသွားမှာကိုလည်းကြောက်နေမိသည်။ဒါတောင်
`မ ကသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ ´
ဆိုတဲ့စကားကပါးစပ်ကလွှတ်ခနဲထွက်ဖြစ်အောင်ထွက်သွားသေးသည်။ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် အပျိုကြီး သိင်္ဂီအေး ရှက်တဲ့ကြားကထဲက ကြည်နူးပြီးရင်တွေဖိုသွားလေသည်။ `ကောင်စုတ်လေး ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ သွား´
မူနွဲ့ကာချွဲပစ်တဲ့လေသံညူ့တုတုလေးနဲ့မျက်စောင်းလေးချီကာပြောလိုက်တာကြောင့်
အငယ်လေးပိုလို့ပင်အသည်းယားသွားကာ
 သိင်္ဂီအေးကိုယ်လုံးလေးကို
သိုင်းဖက်၍ပါးမို့မို့လေးပေါ်ကိုအနမ်းမိုးတွေရွာချလိုက်ပေသည်။
 `အို လူဆိုးလေး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ အသက်ရှူကြပ်တယ်ကွာ လွှတ်ပါဦး´
သည်တော့မှအငယ်လေးလည်းအနမ်းမိုးတွေစဲလိုက်သည်။လက်တွေကတော့
သိင်္ဂီအေးရဲ့ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို အတင်းပင်ဆွဲဖက်ထားနေဆဲ။
 `မ ကိုကျွန်တော်သိပ်ချစ်မိသွားပြီဗျာ မ ကျနော့ကိုပြန်ချစ်ပါနော်´
 `အို အန်တီအေးမဟုတ်တော့ဘူးလား ဟွန်း´ `အကျင့်ပါနေလို့သာ အန်တီအေး တို့ အန်တီဝင်းတို့ခေါ်နေတာလေ အသက်ဖြင့်ဘာမှမကွာဘူး´ `ဪ.အဲလိုလား ဟင်း ဟင်း´
 သိင်္ဂီအေးရဲ့ညုတုတုအပြောလေးတွေကအငယ်လေးရဲ့ရင်ထဲကအချစ်တွေကိုတွန်းအားပေးတိုးပွားလာစေသည်။ `မ ကျနော့အချစ်ကိုလက်ခံပေးပါနော်´
`ဟွန်း လည်မလိုလိုနဲ့ အလိုက်တဲ့ ငအလေး မချစ်ပဲဘယ်သူက
 ဟောဒီလိုဖက်ထားတာကိုခံမတဲ့တုန်း လူ
အလေးရဲ့´
 `ဟာ ဒါဆိုကျနော့်ကို ချစ်တယ်ပေါ့နော် ´
 `အင်းပေါ့´ `စကားနဲ့ဖြေပြဗျာ´
 `ဪ ဒီကောင်လေးကတော့ အင်းးး ဟောဒီက
မ ကလည်း မောင့်ကိုချစ်ပသတဲ့ရှင် ခစ်ခစ်´
 `ဝမ်းသာလိုက်တာ မ ရယ်´
 `အိုး သိပ်လည်းဖက်ကောင်းမနေနဲ့ဦး ဒီကလူလည်း အအေးပတ်တော့မယ်
သွားအိမ်ရှေ့ခနိးကစောင့်နေ အဝတ်အစားလဲပြီး ထွက်လာခဲ့မယ်´
`ဪ ဟုတ်သားပဲ ဒါဆို မောင် ရှေ့ကနေစောင့်နေ်ယ်နော်´
 အငယ်လေးရင်ထဲမှာ အိမ်မက်တစ်ခုလိုပင်။ဖြူဖြူတောင့်တောင့်သိင်္ဂီအေးရဲ့အချစ်ကို
 ရလိုက်တာဟာအိမ်မက်ဆန်လွန်းသည်လေ။
                                 ဝမ်းသာလွန်းပြီး လူလည်းလေပေါ်မြောက်နေသလိုပင်။ငယ်ငယ်လေးကတည်းကပြောင်ခေါ်ခေါ်ရင်နှုတ်ကျိုးနေတဲ့ အန်တီအေးဆိုတာကြီးကိုဖျောက်ပစ်ရမည်။သနပ်ခါးလိမ်း အဝတ်အစားလဲကာထွက်လာတဲ့ သိင်္ဂီအေးဟာ အငယ်လေးရဲ့မျက်လုံးထဲမှာအရင်ထက်ပိုပြီးနုပျိုနေသယောင်ပင်။အနားကိုပြုံးပြုံးလေးလာထိုင်တဲ့သူမဟာ တစ်ကိုယ်လုံးကိုမွှေးကြိုင်နေတယ်။
                              သနပ်ခါးမခြောက်တခြောက်ဖြစ်နေတဲ့ပါးပြင်လေးကိုခပ်ဖွဖွလေးဖိကပ်နမ်းလိုက်တယ်။ဆိုးဆေးမကူပဲ ပင်ကိုအလှအတိုင်းဖြစ်နေတဲ့ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို နမ်းပစ်လိုက်တယ်။အတွေ့အကြုံ မရှိကြသေးတော့ လျှာတွေရဲ့စွမ်းဆောင်အားက ထင်ထားသလိုမဖြစ်သေး။နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာရဲ့အနမ်းတွေကတော့နူးညံ့ချိုမြိန်လှသည်။ နမ်းကောင်းနေတုန်းမှာပဲ အငယ်လေးဗိုက်ထဲမှာရစ်ပြီးနာလာတယ်။မုန့်ဟင်းခါးအစွမ်းတွေပြပြီထင်ရဲ့။
                           မုန့်ဟင်းခါးစားရင်ဝမ်းပျက်တတ်တာကိုသိပေမဲ့မတည့်တဲ့မုန့်ဟင်းခါးကိုကြိုက်လွန်းလို့မနက်ကစားမိခဲ့သည်။
 `မ မောင်ဗိုက်နာလာလို့´
 `ဟွန်းနော် ဘာဗိုက်နာတာလဲ ခုမှချစ်သူတွေဖြစ်တာကို´
`ဟင် ဘာဆိုင်လို့လဲ မ ကလည်းချစ်သူတွေဖြစ်ခါစဆိုရင် အိမ်သာတတ်ရဘူးလား´
 `အင် ဪ အိမ်သာတတ်ချင်လို့ ဗိုက်တကယ်နာတာလား သိပါဘူး
ဟိုတစ်ခါကလိုဗိုက်နာတာလားလို့´
 `ဟဲ အခုကဗိုက်တကယ်နာတာ ပြီးရင်တော့ ဟိုတစ်ခါကလိုနာလောက်တယ်´
 `ဘာ လူဆိုးလေး သွား´ အငယ်လေး အိမ်ပြန်ပြေးပြီးကိစ္စဝိစ္စရှင်းရတော့သည်။
သိင်္ဂီအေးလည်း အငယ်လေးကိုတွေ့ရင်ရင်တွေဖိုပြီးငယ်သွားသလို ခံစားနေမိသည်။
အငယ်လေး အိပ်ခန်းထဲကအဖြစ်အပျက်နဲ့
သူမအခန်းထဲတွင်အငယ်လေးတွေ့မြင်သွားသည့် သူမရဲ့ပကတိအလှတရား။ရှက်လွန်းပြီးရင်ခုန်သွားတာလားတော့မသိ။အငယ်လေးအပေါ်ကိုတဒင်္ဂလေးအတွင်းမှာ ရင်ခုန်စွာဖြင့်ချစ်သွားမိတော့သည်။မောင် ရယ် မ ကိုအထင်တော့မသေးလိုက်ပါနဲ့ကွယ်။တကယ်ကို ချစ်ခဲ့တာပါ။
                                 အချစ်စိတ်ဆိုတာကလည်းဆန်းကြယ်တာကိုး။ `မမရေ အဝင်းတို့တော့ မနက်ဖြန်မှာအောက်ပိုင်းဆင်းရဦးမှာ´ ညီမဖြစ်သူ သိင်္ဂီဝင်းရဲ့ စကားကြောင့်သိင်္ဂီအေး ရဲ့အတွေစတွေကပြတ်တောက်သွားသည်။
 `အစောကြီးရှိသေးတယ် ဆိုင်သိမ်းခဲ့ပြီလား´
 `ဟုတ်တယ် စိတ်မကြည်တာနဲ့ စောစောသိမ်းခဲ့တာ´
 `နေပါဦး ခုနနင်ဘာပြောလိုက်တာ အောက်ပိုင်းဆင်းမှာလား ဘာလား´
`ဟုတ်တယ် ရန်ကုန်ကိုသွားရမှာ´
 `ဟင် ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ´
 `ရန်ကုန်ကိုပြောင်းသွားတဲ့ ကိုမိုး အကို ကိုစိုးသီဟကိုသိတယ်မလား´
`အင်းလေ သိတယ် နင့်ယောကျာၤးရအကိုလေ´
 `အင်း ခုသူက ဓါးထိုးမှု့ဖြစ်လို့တဲ့´
 `ဟယ်´
 `အဲ့ဒါ သူ့မှာလည်းဆွေမျိုးဆိုလို့ ကိုမိုးတစ်ယောက်ပဲ အရင်းရှိတော့တာလေ
 အာ့ကြောင့် ph ဆက်လို့သိရတာ´
 `ဒါဆို နင်တို့လင်မယား ရန်ကုန်မှာကြာမှာပေါ့´
`ကြာမှာပေါ့ မမရဲ့ အမှု့အခင်းဖြစ်နေတာဆိုတော့ ကြာမှာပေါ့´
 `ဒါဆို ဆိုင်နဲ့ကောင်းကောင်းလေးက´
`သားကိုတော့ အဝင်းခေါ်သွားမှရမယ်လေ
ဆိုင်ကတော့ အရင်လိုပဲ မမ ပြန်ထိုင်လိုက်ဦးပေါ့´
 `အေးပါ အဝင်းအဆင်ပြေသလိုသာလုပ်ခဲ့ပါ
ဆိုင်ကတော့ နင်ယောကျာၤးရသွားတော့မှ နင့်ကိုလွှဲပေးလိုက်တာပဲ
 ဆိုင်ကိစ္စကတော့ငါနိင်ပါတယ်´
 `အင်း ဟိုအငယ်လေးလည်းကျောင်းပီးလို့ အလုပ်လျှောက်တုန်းပဲရှိသေးတာလေ သူအားနေတာပဲ သူ့ကိုအကူအညီလေးတောင်းရမှာပေါ့´ `အင်း အငယ်လေးကရပါတယ် ကိစ္စမရှိပါဘူး ကူညီချင်လွန်းလို့တောင်ခက်နေဦးမယ်´ `ဒါဆိုလည်း ပြီးရော့ပေါ့ နေပါဦး သူကဘာလို့ဒီလောကိတောင်ကူညီချင်ရတာတုန်း´ `ဟယ် အိမ်နီးချင်းတွေပါဆို ကူညီချင်မှာပေါ့လို့´ `ဟုတ်သားပဲ´ _______+_______________+___________
                              သိင်္ဂီဝင်းတို့မိသားစုသုံးယောက်လုံးထွက်သွားတဲ့ ညမှာတော့ အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်းကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ သိင်္ဂီအေးကို အငယ်လေးနဲအငယ်လေးအမတစ်ယောက် လာပြီးအဖေါ်လုပ်အိပ်ပေးကြတယ်။နောက်တစ်နေ့ မှာတော့ဈေးသွားပြီး ဆိုင်ကိုနေ့ဝက်ပဲဖွင့်ပြီး သိမ်းခဲ့လိုက်တယ်။အငယ်လေးကတော့ ဝိုင်းကူရတာပေါ့။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေချိုးထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အငယ်လေး သိင်္ဂီအေးအိမ်ဖက်ကိုကူးလာခဲ့သည်။သိင်္ဂီအေးကတော့ ရေချိုးပြီးခါစ သနပ်ခါးလိမ်းနေတုန်းပဲဖြစ်သည်။
                             တစ်အိမ်လုံးမှာနှစ်ယောက်တည်းလွတ်လပ်နေတာကြောင့် အငယ်လေးလည်း သိင်္ဂီအေး ထဘီရင်လျားနဲ့သနပ်ခါးလိမ်းနေတာကိုဘေးကနေထိုင်ကြည့်နေမိသည်။ `ဟိတ် အဲလောက်ကြီးမကြည့်နဲ့လေကွာ မနေတတ်တော့ဘူး´
 `မ ကသိပ်လှတာကိုး မ ရဲ့´
`ကဲပါ ဟုတ်ပါပြီ အပြင်ခဏထွက်ပေးပါဦး
 မ အဝတ်အစားလေးဝတ်လိုက်ဦးမယ်´
 အငယ်လေးစိတ်ထဲ စချင်လာတာနဲ့
`မမြင်ဖူးတဲ့လူကြလို့ ဒီတိုင်းပဲလဲလေ ဟိုနေ့ကဆို ချွတ်တောင်ပြပြီးတော့´
`အာ မောင်နော် ဘာတွေပြောနေမှန်းလဲမသိဘူး သွားကွာသွား´
 `ဟဲဟဲ စတာပါ မ ကလည်းသွားပါ့မယ်ဗျာ´
 အငယ်လေး သူမအိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲထွက်စောင့်နေလိုက်သည်။
အဝတ်အစားလဲပြီးထွက်လာတဲ့သိင်္ဂီအေးကို ပခုံးလေးသိုင်းဖက်ကာ `
လာ မ အိမ်ရှေ့မှာဆိုသူများတွေတွေ့နေဦးမယ် အခန်းထဲသွားရအောင်လေ´
 အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ခုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်လိုက်ကာ
သိင်္ဂီအေးရဲ့ခါးကိုခပ်တင်းတင်းဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေ။အပေါ်ကိုဆန်တက်သွားပြီး သူမရဲ့ ရင်သားတွေကိုအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။သု့လက်တွေကို သိင်္ဂီအေးတွန်းချလိုက်သဖြင့် ကောင်းစွာမကိုင်မိ။
                           အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်လိုက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်လိုက်လုပ်နေရင်း ပွင့်ဟလာတဲ့နှုတ်ခမ်းဝထဲကိုလျှာထိုးသွင်းကာ လျှာချင်းလိမ်နေစေသည်။လျှာကိုဆွဲစုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူ့လက်တွေကိုထိန်းထားတဲ့
သူမရဲ့လက်တွေကအားပျော့သွားသည်။နို့တွေကိုဆုတ်ကိုင်နေတဲ့ လက်တွေကိုအလိုလိုခွင့်ပြုမိတော့သည်။နမ်းနေရင်း သူမရဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေကိုသူဖြုတ်နေပြီ။ဘော်လီ အနက်ရောင်လေးတစ်ထည်တည်းသာကျန်တော့တဲ့သူမရဲ့အပေါ်ပိုင်အလှဟာ တင်းရင်းမို့မောက်စွာနဲ့လှပလွန်းနေသည်။ဘော်လီကိုအပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး
သူမရဲ့ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့နို့သီးသေးသေးလေးတွေကို စို့ပါတော့သည်။နို့စို့ခံလိုက်ရတဲ့သူမဟာ ရင်ထဲမှာ နုံးချိသွားသလိုခံစားနေရသည်။တင်းရင်းလုံးဝန်းတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်ရင်းစို့ပေးနေသည်။သူမရဲ့ထဘီလေးကိုဖြေလျှော့ချရန်လက်လှမ်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ သူမက သူ့ရဲ့လက်တွေကိုခွင့်မပြု။ထဘီကိုခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားပြီးသူ့လက်တွေကိုလည်းတွန်းဖယ်လိုက်သည်။အောက်ပိုင်းခွင့်ပြုချက်မရတဲ့အတွက် သူ အတော်လေးစိတ်ကသိကအောင့်ဖြစ်သွားသည်။
                               ခွင့်ပြုချက်ရတဲ့အပေါ်ပိုင်းကိုပဲအားရပါးရကိုင်တွယ်နေရင်း သူမရဲ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး ပုဆိုးအောက်ကရုန်းကြွနေတဲ့ လီးကိုကိုင်ခိုင်လိုကသ်ည်။အစပိုင်းမှာတော့ မကိုင်။နောက်ပိုင်းမှာတော့ လက်ကိုဆွဲယူပြီး လီးပေါ်ကို ခဏခဏတင်ပေးလွန်းတာကြောင့် ဆုတ်ကိုင်ပေးတော့သည်။
                            လီးကို ကိုင်ရုံလေးကိုင်ထားပေးတာကိုပင် လီးကြီးမှာ အကြောတွေထောင်ထကာအရမ်းကိုတောင်နေသည်။ဒါတောင်ပုဆိုးပေါ်ကပဲရှိသေးသည်။သူမရဲ့အောက်ပိုင်းကိုပြန်ရန်ရှာလိုက်သည့်အခါ ရုန်းတော့ရုန်းသေးသည်။
                                   သို့သော် အားမပြင်း။အမူပိုနေတဲ့သူမကို ဂရုမစိုက်တော့ပဲအားသုံးကာထဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။အနည်းငယ်သာရုန်းနေတာကြောင့်သူမ၏အောက်ခံဘောင်းဘီလေးလည်းသူအတင်းဆွဲချွတ်တာကြောင့် ကျွတ်သွားပြီ။အို သူမရဲ့ အင်္ဂါစပ်လေးကိုသူ့လက်တွေနဲ့စမ်းကိုင်ပြီး လက်ညိုးလေးတစ်ချောင်းကတိုးဝင်လာပြီ။သူမ ရှက်ရွှံ့စွာမျက်လုံးကိုပိတ်ထားလိုက်မိသည်။
                                 တိုးဝင်နေသောလက်ချောင်းလေးပြန်ထွက်သွားလေပြီ။ခဏအကြာမှာတော့ပူနွေးနွေးအရာတစ်ခုက အင်္ဂါစပ်အဝမှာ လာထောက်နေသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးကြီးကသူမ၏စောက်ဖုတ်ဝလေးကိုတေ့ထားပြီးတဖြည်းဖြည်းထိုးထည့်နေသည်။အဖုတ်လေးထဲကိုတင်းကျပ်စွာတိုးဝင်လာတဲ့လီးကြီးသည် သူမရဲ့အပျိုမှေးလေးကို ထိုးဖောက်သွားချိန်မှာတော့နာကျင်လွန်း၍သူ့လက်တွေကို အတင်းပင်ဆွဲကိုင်ထားသည်။
                                    အဝင်အထွက်ပုံမှန်ဖြစ်နေတဲ့လီးကြီးက အဖုတ်လေးရဲ့နာကျင်မှု့တွေကိုအနည်းငယ်သက်သာသွားစေသလိုပင်။နာကျင်တာတွေသက်သာသွားသလိုမသက်သာသလိုနှစ်မျိုးဒွိဟဖြစ်နေသည်။သူမကိုလိုးနေတဲ့သူ့လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့သူမကိုကောင်းစေလာပါတော့သည်။
                                  ကောင်းလှတဲ့အထိအတွေ့ အဝင်အထွက်တွေကြောင့်နှစ်ယောက်သားရဲ့ ရိုးတွင်းချင်ဆီထဲက အားတွေကုန်ခမ်းသွားသလိုခံစားသွားရကာ ကာမပန်းတိုင်ဆီအရောက်လှမ်းလိုက်ကြပါတော့သည်။
 The End



drbikekalay1@gmail.com သို့ ဓါတ်ပုံနှင့်ဗီဒီယို ဖိုင်များကို ဆက်သွယ်ပေးပို့ နိုင်ပါကြောင်း အသိပေးအပ်ပါ သည်။ ပေးပို့သူများ၏ အကောင့်များကို အများမသိစေရန် အာမခံကြောင်း ဒေါက်တာ ဗိုက်ကလေး 2731 Views